De heroine junk van gemiddelde leeftijd

Er heerst een doodse stilte in de albert heijn op de kruisstraat.
Rijen dik, de klok slaat vijf uur.
Het enige wat men hoort is woede en geschreeuw.
De man die voor deze stilte zorgt is een heroine junk van gemiddelde leeftijd.
De heroine junk van gemiddelde leeftijd is opzoek naar een medewerker
een vakkenvuller, cassiere, een helpende hand.
Hij is woedend over het feit dat het amsterbier, wat in de bonus is,
niet meer in het desbetreffende vak staat.
Hij rent door de lange rijen heen en vloekt met een luide stem.
Niemand zegt iets, er heerst een doodse stilte.
Een algemene zucht klinkt er als de iets wat bang uitgevallen vakkenvuller hem te hulp schiet.
Met zo'n 6 blikjes amstel in zijn armen en geluk in zijn dode blik gaat hij in de rij staan.
Verbaasd kijk ik toe hoe de mensen in de rij hem voor laten gaan,
en hij zo met zijn bij elkaar gesprokkelde centen de aanbieding kan afrekenen.
De heroine junk van gemiddelde leeftijd doet zijn blikjes in een oude dekamarkt tas
en houd er een in de hand. 'voor onderweg moppie' zegt hij tegen de verlegen cassiere.
Met een handomdraai maakt hij het blikje open
en wenst iedereen in de rij, alle medewerkers en de verkoper van het straatjournaal een fijne avond toe.
Ik vind het prachtig hoe een woedende herione junk van gemiddelde leeftijd
een compleet filiaal van de albert heijn stil kan krijgen, en ook nog eens zijn zin.