protest.

De frustratie van de minachting is groot.
Twee dagen werken in een omgeving van rijkdom.
Dom, simpel en kleinerend.
De vrouw die zichzelf een status aanmeet van een koningin.
Omdat ze kan winkelen in een 'middenklas' winkel met het geld van haar vent.
Zij in haar eigen kleine wereld ziet mij als een mindere,
onverwacht geeft mij dit een opstandig gevoel.
Een frustratie die zich wil uiten in protesteren.
Het liefst naakt met een spandoek door de besloten borrel in het winkelcentrum rennen.
De domme dozen met twintig centimeter hak laten struikelen,
en een patroon doorbreken.
Laten zien hoe de wereld er echt uit ziet.
Alleen na twee dagen werken in deze wereld van rijkdom
was het enige dat ik kon doen, het accepteren.
En mijn frustratie van de minachting omkeren naar mijn minachting voor hun.
Erboven staan en stiekem heel hard lachen.
Om vervolgens de bus te pakken naar mijn eigen kleine vrije wereld.
Die niet dom, simpel en kleinerend is.
Verbazingwekkend vind ik het, de teleurstelling die ik in deze mensen heb.
En vooral verrassend, mijn drang om hieraan eventueel iets te kunnen veranderen.