7.12.12

Groetjes uit Cyprus.

Alleen in een drie sterren hotel, de derde avond.
Alleen in het restaurant van het hotel.
Tafel gedekt met teddy beer placemets.
Vork links, mes rechts en een Pepsi blikje in m'n hand.
Om mij heen Nederlandse en Duitse stellen van een jaar of 50 tot 70.
De stellen die jonger zijn tellen niet want die gedragen zich net zo.
En ik?
Ik lach me kapot,
Stik bijna in m'n Pepsi.
Want 50 cent- candy shop pompt keihard uit de speakers.
Na het dagmenu neem ik een oplos cappuccino en begint het te regenen.
Het is hier fantastisch! (Maar echt!)
Groetjes uit Cyprus.




5.11.12

Vlinder

Ik ben een vlinder als je mijn hand vastpakt.
Verloren in jou grip.
Verliefd in de warmte,
van alleen jou hand.
Ik ben een vlinder als je mijn hand vastpakt..
Kriebels op mijn rug,
vleugels met de mooiste kleuren.
Gefladder in mijn buik..
Ik ben een vlinder als je mijn hand vastpakt.
Rust in de lucht,
en kippenvel op mijn borst.



22.10.12

Zit

Ik zit.
Op een trap.
En bekijk het schouwspel.
Daarginder,
Onder mij.
Stukken tapijt,
Hoopjes mens.
Alles is een asbak.
Ik zit.
Op een trap.
En bekijk het schouwspel.
Naast mij op zelfde hoogte,
Zit een schim.
Hij ziet het schouwspel vanuit een ander perspectief.
Een ander tapijt.
Andere hoopjes mens.
Maar alles blijft een asbak.
Ik zit op een trap.



18.10.12

Janken aan het aanrecht

Het huilen om verlies.
Het verrassende emotionele gevoel alleen daar aan het aanrecht.
Eenzaam maar toch samen.
Het is daar in een keer uit het niks.
De tranen en het warme verstikkende gevoel van verdriet.
Na weken er weinig bij gevoelt te hebben komt het plots opzetten..
Het huilen om verlies.
Verliezen van een man, een vader en een vriend.
''Gelukkig hebben we de foto's nog.''
En jou stem in mijn hoofd.
Het huilen is een opluchting.
Ik lach om mijzelf daar aan het aanrecht.
Het mag, het huilen.








10.10.12

Even verloren.

Ik was weer even verloren in verliefdheid.

Verloren in jou,
afhankelijk en weg.

Gelukkig ben ik dit nog steeds en zijn we niet weg.

Alleen ben ik, ik.
En jij bent jij.

Ons eigen zelf in een wij.

Ik was weer even verloren in verliefdheid.

En heb nu het gevoel,
ik ben weer terug.



2.8.12

Schuilen

Ik zie hem schuilen in de regen,
de man zonder paraplu.
Hij vecht tegen de wind, met moeite.
Alsof hij vecht tegen zijn leven.
Een gezicht vol pijn.
Hij vecht niet alleen tegen de wind,
je ziet het leven op zijn gezicht.
Waar is hij geweest ?
Wat heeft hij gedaan?
Hij wil een stap in de richting van een afdakje nemen maar bedenkt zich.
Het lijkt alsof hij expres in de storm blijft staan.
En zo zichzelf straft.
Ik zie hem schuilen in de regen,
de man zonder paraplu.
De wind gaat liggen en hij kijkt teleurgesteld.
De harde regen wordt miezer en hij strekt zijn rug.
Alsof hij nieuwe energie heeft loopt hij de stoep af.
De regendruppels vallen van zijn spijkerjack,
en zo verdwijnt hij toch zelfverzekerd zijn leven weer in.




3.7.12

Samen

Tijdens koninginnendag zag ik op het dames toilet staan:
'Een relatie is samen problemen oplossen die je alleen niet hebt.'
Deze zin is tot op heden in mijn hoofd blijven spoken.
Met de vraag er achteraan of dit klopt.
Mijn eerste reactie was dat deze vrouw gelijk had,
wilde haar zelfs de hand schudden..
Alleen toen ik er over na ben gaan denken,
bedacht ik mij het hoeft niet.
(Wat trouwens ook een zinnetje is die zelfs meerdere malen per dag door mijn hoofd speelt,
maar desalniettemin,)
Het hoeft dus niet.
Het is alleen nu nog de kunst om het geluk te vinden om samen met iemand te kunnen zijn,
waarmee je problemen die je tegen komt in een relatie kan omdraaien naar iets positiefs.
Waardoor problemen geen problemen zijn.
Maar uitdagingen die je samen aangaat.
Ik denk dat als je dit samen kan, je aardig ver komt..
En het uiteindelijk dus wel samen moet oplossen.

21.6.12

Hoest.

Na een flinke hoestbui,
Steek ik het liefst een sigaret op.
En haal ik mijn neus nog een keer hard op.
En dan in het openbaar,
Bij een bushokje waar men al meer dan tien minuten
op de chauffeur wacht.


18.6.12

Rudie

Mijn wereld staat stil.
Terwijl iedereen om mij heen doorgaat..
Sta ik stil.
Stil bij herinneringen en verlangens.
Verlangens naar vroeger,
en jou nog een keer zien.
En alleen omdat dit niet waargemaakt kan worden,
creƫer ik jou in mijn gedachten.
En neem ik straks afscheid van je op het strand.
Zodat je uit kan varen.
En kan reizen naar waar je nog heen wilde.
Terwijl mijn leven nog even stil staat,
leef je verder in mijn hoofd. 




11.6.12

Wachten


Iedereen bij het stoplicht heeft een beetje last van plaatvervangende schaamte.
Door het meisje dat hard mee zingt met een liedje wat zij hoort uit haar oordopjes.
Mensen lachen en wijzen.
Het wordt pijnlijker als ze handbewegingen maakt, en op en neer beweegt op haar fiets.
Haar heupen glijden langzaam heen en weer langs het zadel en ze blijft doorzingen.
Voor de mensen bij het stoplicht lijkt het wel een eeuwigheid te duren, 
het licht blijft op rood.
Het meisje blijft zingen.
Ik wacht tot het groen is en kijk lachend naar de mensen die bijna onpasselijk worden van haar vrijheid.
Af en toe kijkt ze om zich heen, maar gaat vrolijk verder.
Zo vals als een krolse kat, stralend van geluk.
Het licht springt op groen en ze fietst als eerste weg, als een leider van de groep gooit ze haar arm in de lucht en verdwijnt ze in het verkeer.
De mensen halen opgelucht adem en schudden hun hoofd. 
Terwijl zij ook verder gaan met hun dagtaak blijf ik even stilstaan bij dit moment en springt het licht weer op rood. 
Er vormt zich een nieuwe groep mensen om mij heen die geen idee hebben van wat er zich net heeft afgespeelt en waarom ik lach.
Nu ben ik het middelpunt van de belangstelling en begint het schouwspel overnieuw.
Om het te doorbreken fiets ik door rood en begin ik mijn dag, terend op dit moment. 
Met de vrolijkheid van het zingende meisje in mijn achterhoofd.


29.5.12

Rust

Zo content met jezelf zijn dat het jezelf opvalt.
Een ontspanning en rust.
Ongekend maar werkelijkheid.
Genieten van jezelf.
EgoĆÆstisch en gelukkig.
Zelfs de trein missen en werken in de hitte,
de kleine dingen die eerst je dag verpestten...
Houden je nu niet tegen.
Frappant maar best ook prettig.
Dat je zo content met jezelf kan zijn,
op dat moment in de coupe..
Dat het jezelf opvalt.


21.5.12

Gedachten

De vieze glimlach van het meisje aan de bar..
In gedachten zie je haar wegdromen,
wegzinken in herinneringen.
Starend in het niets schud ze giechelend met haar hoofd.
Mijn oog valt op haar als ik een wodka wil bestellen en ik herken haar blik.
Geen liefde maar lust.
Ze bijt zelfs even op haar lip en ik zie dat ze de muziek en mensen om haar heen even vergeet.
Gelijk heb ik het gevoel alsof we dezelfde gedachten delen,
en langzaam maar zeker merk ik dat ik mijzelf verlies in herinneringen.
Zo vergeet ik ook even het gespuis om mij heen en droom ik weg..
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik sluit mijn ogen.
Ik giechel een beetje in mijzelf.
Zo staan er twee meisjes aan de bar met een vieze glimlach op hun gezicht.
Totaal onbekend voor elkaar, maar met dezelfde soort gedachten.





18.4.12

Pinnen

'Zal ik hem er door halen of er in steken?'
Vraagt menig klant mij bij de kassa.
'Steek hem er maar in...' Zeg ik dan,
het liefst een beetje zwoel met een kleine glimlach.
Prettig vind ik dit moment, wat ik toch zo'n drie keer per dag mee maak.
Vrouwen die het door hebben worden er ongemakkelijk van
en dit geeft mij een kick.
Mannen hebben mij vaak gelijk door en kijken dan onrustig naar hun vriendin,
moeder of andere vrouwelijke metgezel.
Zij weten zich geen houding te geven en ik werk vrolijk door,
en vraag dan of ze een bonnetje willen.
'Prettige dag nog en tot ziens!'
Heerlijk voelt het om binnen een paar minuten
voor een klein beetje opschudding te zorgen op een dood normale werkdag.




12.4.12

zij danst.

De negativiteit is ver te zoeken.
Als zij danst zonder schaamte.
Origineel zweeft zij door de open ruimte,
met haar handen in haar zij.
Trots, knap en baldadig laat zij zien wie zij is.
Door te dansen in de open ruimte,
alsof er niemand is om haar heen.
Danst zij tussen de mensen zonder schaamte.

7.4.12

Besef



En dan opeens uit het niks vloog het haar aan.
Tranen sprongen in haar ogen.
Het gevoel van onzekerheid valt zwaar op haar schouders.
Een gevoel van zenuwen gieren door haar buik.
Misselijk van haarzelf steunt ze op het vieze aanrecht.
Het besef van dit nare gevoel valt niet te beseffen.
Godverdomme denkt ze, ik ben verliefd.


28.3.12

Ik dacht dat ik je zag..

Ik dacht dat ik je zag alleen was je het niet,
toch dacht ik dat ik je zag lopen.
Mijn korte blik naar het perron was net niet lang genoeg,
net niet de tijd om goed te kunnen kijken.
Maar het haar, de houding en de glimmende manchetknoop..
De korte schrik van herkenning,
was genoeg om te denken dat ik je zag.
Ook al was je het waarschijnlijk niet.
De man die ik zag heeft er toch voor gezorgd dat ik aan je dacht..
Dat ik kon fantaseren dat je mij ook zag.
En ook kon schrikken en misschien wel om kijken.
En dan lachen en zwaaien...
Ik zou terug lachen en uit de trein willen stappen maar dan net te laat zijn..
En zo jou alleen maar hebben kunnen zien,
en niet kunnen voelen of spreken.
Maar van jou weg rijden en beseffen dat dit ook beter zou zijn voor mij.
De fantasie van de gedachte om jou te zien duurt tot het volgende station...

Ik wilde je graag zien,
maar je was het niet.




19.3.12

het feit dat



Om nog even terug te komen op het feit dat we leven
wil ik graag benadrukken,
dat ik het onzin vind om te zeggen dat we geen kuddedieren zijn.
En om de dag te plukken en te leven alsof er geen morgen is,
vind ik erg vermoeiend en vrijwel niet haalbaar.
Het feit dat je leeft met een doel dat vaak niet te doen is.
En uiteindelijk toch mee gaat met de stroom wat het leven is,
is naar mijn mening niet te vermijden.
Maar soms moet je er niet over nadenken,
en gewoon simpelweg leven.



13.3.12

Hoop


Ik wil in een bloemenveld liggen.
Alleen en op m'n rug.
De zon voelen branden op m'n broek,
en zo de dag door komen.
Zonder gedachten.
Zonder spijt.
Wil in in een bloemenveld liggen.
Gezond en jong.
Tussen de zomer en de lente.
Na een normaal ontbijt.
In een gewone zomervakantie,
wil ik in een bloemenveld liggen.
Alleen en op m´n rug.

7.3.12

De heroine junk van gemiddelde leeftijd


Er heerst een doodse stilte in de albert heijn op de kruisstraat.
Rijen dik, de klok slaat vijf uur.
Het enige wat men hoort is woede en geschreeuw.
De man die voor deze stilte zorgt is een heroine junk van gemiddelde leeftijd.
De heroine junk van gemiddelde leeftijd is opzoek naar een medewerker
een vakkenvuller, cassiere, een helpende hand.
Hij is woedend over het feit dat het amsterbier, wat in de bonus is,
niet meer in het desbetreffende vak staat.
Hij rent door de lange rijen heen en vloekt met een luide stem.
Niemand zegt iets, er heerst een doodse stilte.
Een algemene zucht klinkt er als de iets wat bang uitgevallen vakkenvuller hem te hulp schiet.
Met zo'n 6 blikjes amstel in zijn armen en geluk in zijn dode blik gaat hij in de rij staan.
Verbaasd kijk ik toe hoe de mensen in de rij hem voor laten gaan,
en hij zo met zijn bij elkaar gesprokkelde centen de aanbieding kan afrekenen.
De heroine junk van gemiddelde leeftijd doet zijn blikjes in een oude dekamarkt tas
en houd er een in de hand. 'voor onderweg moppie' zegt hij tegen de verlegen cassiere.
Met een handomdraai maakt hij het blikje open
en wenst iedereen in de rij, alle medewerkers en de verkoper van het straatjournaal een fijne avond toe.
Ik vind het prachtig hoe een woedende herione junk van gemiddelde leeftijd
een compleet filiaal van de albert heijn stil kan krijgen, en ook nog eens zijn zin.




3.3.12

3-3-12


kom je bij me wonen?
onder mijn deken is het warm
een veilige haven
nooit meer weg
samen onder de dekens
zonder dat iemand het weet
kom je bij me wonen?
hier is het veilig en ben je helemaal van mij
het warme bed
er komt geen einde aan de lakens
kom nou maar bij me wonen
en dan mag je nooit meer weg. 



25.2.12

bij twijfel niet doen


Het moederziel alleen onder de afzuigkap in je ouderlijk huis zitten roken.
De sigaret aangestoken met gas aansteker.
Je weet wel zo'n lange, met slot.
Het niet naar het na feest gaan
maar toch lichtelijk aangeschoten,
Snot verkouden met spierpijn na genieten van de nacht..
Het moederziel alleen lijkt plots niet zo alleen.
Samen met mijn woorden en de motivatie van vrienden..
Is dit toch, zo gek nog niet.


23.2.12

schaamte.


als de schaamte voorbij is
en er geen plek meer is voor de vervanging
komt het weekeinde weer nabij
om deze zodanig op te vullen
dat er genoeg plaatsvervangende schaamte is
om de rest van de week weer op te kunnen teren.

19.2.12

protest.



De frustratie van de minachting is groot.
Twee dagen werken in een omgeving van rijkdom.
Dom, simpel en kleinerend.
De vrouw die zichzelf een status aanmeet van een koningin.
Omdat ze kan winkelen in een 'middenklas' winkel met het geld van haar vent.
Zij in haar eigen kleine wereld ziet mij als een mindere,
onverwacht geeft mij dit een opstandig gevoel.
Een frustratie die zich wil uiten in protesteren.
Het liefst naakt met een spandoek door de besloten borrel in het winkelcentrum rennen.
De domme dozen met twintig centimeter hak laten struikelen,
en een patroon doorbreken.
Laten zien hoe de wereld er echt uit ziet.
Alleen na twee dagen werken in deze wereld van rijkdom
was het enige dat ik kon doen, het accepteren.
En mijn frustratie van de minachting omkeren naar mijn minachting voor hun.
Erboven staan en stiekem heel hard lachen.
Om vervolgens de bus te pakken naar mijn eigen kleine vrije wereld.
Die niet dom, simpel en kleinerend is.
Verbazingwekkend vind ik het, de teleurstelling die ik in deze mensen heb.
En vooral verrassend, mijn drang om hieraan eventueel iets te kunnen veranderen.




14.2.12

het is gewoon een dinsdag


Ik heb beloofd je te schrijven maar heb het niet gedaan.
Mijn onzichtbare valentijn,
De onzin die niet bestaat.
De brief, de roos.. Liever niet en toch maar wel.
Perongelijk een afspraak maken op die dag bevalt me dan wel erg goed.
Of een avontuurtje op de 13e is ook zeker niet onprettig.
Ik heb beloofd om je te schrijven maar heb het niet gedaan.
Een blauwe valentijn staat hier net zo gelijk aan een blauwe maandag.
Heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik schrijf en er niks terug geschreven wordt.
Mijn onzichtbare valentijn, het liefst naast mij op de bank.
Wat een onzin.
En oh wat fijn.

9.2.12

homo's, negers en dertigers


Mijn verbazing is de hoop in liefde.
Wat er ook gebeurt..
Hoe hard je ook gedumpt, niet terug gebeld, of gekwetst wordt.
Je blijft hopen dat deze of de volgende op je lijstje het niet zal doen.
En dat diegene wel de liefde van je leven is.
Of in iedergeval na drie keer sex met je op een kleedje wil zitten in het park.
En het liefst wil je dan dat je er niet zelf achteraan hoeft te lopen.
Dat hij jou vraagt, maar niet uit eten met bloemen want dan komt het weer te dichtbij.
Vooral lekker snel verliefd worden!
En teleurgesteld zijn dat ookal ben je meteen na twee wodka met hem naar bed gegaan,
Hij je de volgende dag dan niet vraagt om samen sushi te maken.
Verbaasinwekkend vind ik het, mijn hoop in liefde.
Een van de weinige dingen waar tegenslagen geen rol spelen en gewoon verder gedroomd kan worden.

7-2-12



dinsdag middag, iets over vieren.
borreltijd maar een leeg glas.
de tap gesloten, de fles nog dicht.
vol verwachting klopt haar hart.
om te praten over doordenk puntjes..
prosecco en prozac.
op deze dinsdag middag,
wel iets verder over vieren.
alleen nog zonder mijn tap

zij 2-2-12



zij
ze wil dat ik over haar schrijf
een vrouw
een wulpse vrouw met mooie rondingen
vol liefde, egoisme en een beetje vreemd
een gezonde relatie die je niet vaak ziet
stilte en ergernis zonder je te ergeren
binnepretjes, onderonsjes in een korte blik
als een porselijnkast gaat ze door de olifant
verdoven en verleiden
zij
ze wil dat ik over haar schrijf
de vrouw die niet te omschrijven is
wij en onze zoektocht naar liefde en leven
gelukkig heb ik haar
en zij mij
de vrouw die wil dat ik over haar schrijf.

sleutel 1-12



een gevoel niet te omschrijven
warmte tot op het bot
verwachtingen die nagekomen worden
een onverwacht verschijnsel
waar je al niet op hopen kan op een dag
en waargemaakt worden binnen een paar uur
de stille hoop dat deze nog verstoord worden is klein
anoniem zo voelt het
een niet te omschrijven gevoel wat ik koester
puur en alleen om deze niet te verstoren
omdat dit geen meerwaarde geeft
geen warmte en het woord dat bijna niet uitgesproken durft te worden
liefde
waar ik laatst nog liever nee tegen zei
heeft zo'n grote aantrekkingskracht dat men er niet omheen kan
mijn kleine geheim
het gevoel dat niet te omschrijven is

19-1-12



de straatmuziekant haalde met net iets te veel flair een sigaret
uit zijn zilver glimmende sigartetten doosje waarna hij het
kleingeld in zijn zak nog even goed door elkaar schudde
en weer armoedig op zijn krukje ging zitten

24-12-11



tegenstrijdig
liefde is afscheid nemen
dus als je bij me weggaat, mag ik dan met je mee?

18-12-2011



''het a seksuele van de mens zit hem in het onhygienische gedeelte van het lijf.''

sinterklaas 27-11-11



Het verbijsterde beestje

Er was eens een beestje
Het beestje Verbijsterd

Deze naam heeft het beestje niet zomaar gekregen
Dit kwam door zijn aanwezigheid op bepaalde feesten
Haarlemse activiteiten die nachten lang duurden
Vol licht, duisternis, en aparte figuren
Kleuren, muzikanten, attributen en dansers
Deze activiteiten maakte het beestje telkens weer een beetje anders
Zomers in parken, donkere kamers en kelders
Het beestje Verbijsterd was telkens weer elders
Met verschillende blikken en een andere oogopslag
Had het beestje elk weekend weer grote ogen en een dikke glimlach
Het was altijd fijn en hij was nooit eenzaam
Geluk, vrienden en pakjes met een hollandse voornaam
Het beestje Verbijsterd keek vaak verbaasd om zich heen
Waar heb ik dit aan verdient vroeg hij aan iedereen?
'Omdat jij zo'n grappig beestje bent Bijster' fluisterde sinterklaas op een nazit in zijn oor
Het beestje sprong een gat in de lucht en dook in het chloor

Dit is een deel uit het leven van een vaak verbijsterd beestje
Hij leefde nog lang, gelukkig en pakte zo nu en dan nog even een feestje.

vracht 16-11-11



een doffe zweetlucht
de geur van shag
een zware lading
dag in dag uit
geen geld voor de tandarts
een piepende kar
gelukkig een glimlach
armoede maar geluk
eenzaam voor de tv
zo zie ik hem
alleen met zijn pakketjes
wachtend tot de morgen
knappe meiden in die zaak
met zijn doffe geur van shag
de charmeur

vieze maandag 29-8-11


het leven gaat door.
met of zonder,
jou, mij of ons.
stop.